Dział architektoniczny
CEMENT RZYMSKI
Rzymianie posiadali wielką wiedzę z dziedziny budowlanej. Pierwszym ważnym osiągnięciem okazało się ulepszenie betonu (cementu), który w użyciu był już w państwie asyryjskim. Rzymianie produkowali cement z mieszaniny wapna i skał wulkanicznych.Po zanurzeniu w wodzie dochodziło do natychmiastowej gorącej reakcji. Wapno ulegało uwodnieniu i reagowało z popiołem. Powstawał wyjątkowo odporny cement.Beton rzymski charakteryzował się niezwykłą trwałością i wodoodpornością. Wiele zabytków starożytnego Rzymu w całym basenie Morza Śródziemnego zostało wykonanych z betonu. Niektóre z nich przetrwały do dnia dzisiejszego. Najwspanialszym przykładem jest kopuła Panteonu z lanego betonu oraz mosty i akwedukty.
Architektura
Kolumny doryckie, jońskie, korynckie, często nadal naśladowane w nowych budynkach, zaś w okresie klasycyzmu (powrotu do klasyki) popularne były budynki na wzór grecki, np. Świątynia Sybilli w Puławach
Dział sądowniczo-historyczny
Prawo Rzymskie
Prawo rzymskie do dziś stanowi fundament prawa europejskiego. Jest wzorem dla twórców prawa we współczesnym świecie. Prawo cywilne, tak istotne w dzisiejszym świecie w swej formie zawdzięczamy prawodawcom znad Tybru. Sądy inkwizycyjne wprowadziły oskarżyciela publicznego (prokuratora), Rzymianie znali tylko oskarżyciela cywilnego (donosiciela).
Obywatelstwo
Obywatelstwo – więź łącząca jednostke z państwem, na mocy której jednostka ma określone prawa i obowiązki wobec państwa, a państwo ma obowiązki i prawa wobec jednostki. Określenie spraw związanych z obywatelstwem, a w szczególności sposobów jego nabycia i ewentualnie także utraty, należy do samego państwa – jest to jego kompetencja wyłączna. Istnieją także regulacje prawa międzynarodowego dotyczące spraw związanych z obywatelstwem, a w szczególności unikania sytuacji bezpaństwowości i wielokrotnego obywatelstwa.
Prawa i obowiązki jednostki wynikające z obywatelstwa
Będąc obywatelem określonego państwa jednostce przysługują prawa konstytucyjne, a także inne uprawnienia wynikające z ustawy. Część z nich należy do dziedziny praw człowieka, w związku z czym mogą przysługiwać nie tylko obywatelom państwa, ale także cudzoziemcom. Będąc poza granicami państwa, jednostka może liczyć na ochronę dyplomatyczną i opiekę konsularną ze strony swojego państwa (realizowaną głównie poprzez misje dyplomatyczne i urzędy konsularne).
Z więzi obywatelstwa wynika poddanie jednostki prawu państwa, którego jest obywatelem i obowiązek jego przestrzegania, a w związku z tym spełnianie powinności przez państwo określonych, np. służba wojskowa, płacenie podatków itd.
Historiografia- zapisywanie współczesnych nam wydarzeń, aby służyły przyszłym pokoleniom (w średniowieczu np. kroniki i roczniki)
Tytus Liwiusz był, pochodzącym z Padwy nauczycielem retoryki.Mimo pochodzenia z zamożnej rodziny nie zajął się zwykłą dla Rzymian działalnością polityczną, nie sprawował urzędów, nie zasiadał w Senacie. Całe życie zajmował się nauczaniem retoryki i pisaniem.
Historiografia rzymska zaczęła się formować dopiero kiedy Rzym po zwycięskich wojnach z Kartaginą stał się potęgą śródziemnomorską. Wcześniej istniały tylko krótkie zapiski pisane przez kapłanów. Pierwsze pisma powstawały w języku Greckim. Pod wpływem wiary we własną potęgę Rzymianie zaczęli pisać po łacinie. Pisarzami, którzy zapoczątkowali tą najstarszą literaturę byli dwaj panowie: Fabiusz Piktor i Markus Porcjusz Katon .Niestety w późniejszym okresie historycy piszący swe dzieła bardzo często odbiegali od prawdy dla wywyższenia Rzymu.
Historykiem, który miał największą pozycję wśród pisarzy był Tytus Liwiusz. Jego dzieło pt. "Dzieje od założenia miasta Rzymu", jest uznawane za klasyczny twór retorycznej prozy rzymskiej. Drugą osobą, która zasłynęła w tej dziedzinie pisarstwa był sam Juliusz Cezar. Jego dwa dzieła "O wojnie galickiej" i "O wojnie domowej"nie mają sobie równych ani w historiografii greckiej, ani rzymskiej.
Dział literatury
Podział na rodzaje literackie - podstawowy podział ogółu dzieł literackich, dokonany na podstawie form wypowiedzi autora i budowy samego dzieła. Wyróżniamy trzy rodzaje literackie: epikę, lirykę i dramat.
Epika - dzieła epickie charakteryzuje obecność narratora, czyli osoby opowiadającej o zdarzeniach zaistniałych w świecie przedstawionym. Dzieła epickie mają określoną fabułę i zazwyczaj są napisane prozą . Główne gatunki epiki to: powieść, opowiadanie, nowela, gawęda, baśń, epos, mit, legenda, poemat heroikomiczny.
Liryka - obejmuje dzieła, w których przedmiotem przedstawienia są uczucia i doznania podmiotu lirycznego. Zazwyczaj podmiot liryczny wypowiada się wyłącznie w swoim imieniu, ale zdarza się też tak, że przemawia w imieniu pewnej grupy społecznej lub nawet całej ludzkości.Główne gatunki liryki to: hymn, oda, pieśń, psalm, elegia, tren, fraszka, sonet.
Dramat - obejmuje utwory literackie stworzone w celu realizacji scenicznej. Obok tekstu głównego, dialogów i monologów postaci, występują tzw. didaskalia, czyli wskazówki dotyczące elementów scenografii, sposobu poruszania się poszczególnych bohaterów itp. .W tym czasie na scenie poza aktorami odgrywającymi głównych bohaterów występował chór, a tekst podzielony był na partie chóru, monologi i dialogi postaci. Obecnie tekst dramatu dzieli się na akty i sceny, nie wprowadza się chóru.
Odkrycia Archimedesa
Prawo Archimedesa
Podstawowe prawo hydrostatyki i aerostatyki określające siłę wyporu. Nazwa prawa wywodzi się od jego odkrywcy Archimedesa z Syrakuz.
Wersje
Wersja współczesna: Na ciało zanurzone w płynie (cieczy, gazie lub plazmie) działa pionowa, skierowana ku górze siła wyporu. Wartość siły jest równa ciężarowi wypartego płynu. Siła ta jest wypadkową wszystkich sił parcia płynu na ciało.
Stara wersja prawa: Ciało zanurzone w cieczy lub gazie traci pozornie na ciężarze tyle, ile waży ciecz lub gaz wyparty przez to ciało.
Legenda
Legenda głosi, że król Syrakuz zwrócił się do Archimedesa, aby ten zbadał, czy korona, którą wykonał dla Hierona II pewien syrakuzański złotnik, zawiera tylko złoto, czy jest to jedynie pozłacane srebro. Archimedes długo nad tym rozmyślał, aż wreszcie pewnego razu w czasie kąpieli w wannie poczuł jak w miarę zanurzania się w wodzie ciężar jego ciała się zmniejsza. Oszołomiony swoim odkryciem, wyskoczył z wanny i z okrzykiem Eureka! (Heureka, gr. ηὕρηκα – "znalazłem") nago wybiegł na ulicę i udał się do króla. Po otrzymaniu odpowiedniej wartości dla ciężaru właściwego korony Archimedes porównał ją z ciężarem właściwym czystego złota – okazało się, że korona nie była z niego wykonana
Dźwignia
Jedna z maszyn prostych, których zadaniem jest uzyskanie działania większej siły przez zastosowanie siły mniejszej. Zbudowana jest ze sztywnej belki zawieszonej na osi. Dźwignia wchodzi w skład wielu mechanizmów, które również często nazywane są w skrócie dźwignią (np. dźwignia zmiany biegów, dźwignia hamulca, dźwignia wycieraczek, dźwignia przerzutki).Sławne powiedzenie Archimedesa „Dajcie mi punkt podparcia, a poruszę Ziemię”
Zajmował się również astronomią – opisał ruch pięciu planet, Słońca i Księżyca wokół nieruchomej Ziemi, zbudował planetarium z hydraulicznym napędem, które zostało zabrane przez Rzymian jako jedyny łup z sycilyjskiego miasta Syrakuz.
Filon z Bizancjum
Grecki pisarz,przypisuje się mu wynalezienie pierwszego termometru
Autor: Rafał Nowicki
