Słynne odkrycia archeologiczne na terenie Egiptu i Mezopotamii

Informacje o egipskim sposobie pochówku zmarłych.

 

Starożytni Egipcjanie wierzyli, że ciało jest mieszkaniem duszy. Przed wprowadzeniem doskonałego procesu mumifikacji, starożytni Egipcjanie według swych ówczesnych wierzeń, by ciało nie rozpoczęło się procesowi rozkładu, chowali je w gorących piaskach pustynii, dzięki czemu ulegały osuszeniu oraz według ich wierzeń dusza ludzka była nadal nieśmiertelna. Ponadto w pierwszych pochówkach nie zwracano uwagi na rangę społeczną tylko na wiarę.
Gdy umarł Egipcjanin, rodzina natychmiastowo musiała przystąpić do żałoby. Mężczyźni jako znak utraty kogoś bliskiego nie mogli się golić, a kobiety musiały smarować sobie twarz błotem. Bogatsze rodziny opłacali inne kobiety tak zwane płaczki, które za zadanie miały biegać po miejscowości i głosić oraz lamentować ze straty owej rodziny. Ubodzy oraz biedni Egipcjanie byli pochowani w piaskach pustyni z zgodnie z wierzeniami. Natomiast faraonowie, ważni urzędnicy czy też bogaci mieszkańcy mieli bogate pogrzeby oraz ciekawy sposób pochówku.

Mieszkańcy starożytnego Egiptu wierzyli, że jeśli ciało zabalsamuję się oraz nie ulegnie rozkładowi będzie żyć w świecie umarłych, a dusza będzie nieśmiertelna. Długość trwania balsamowania zależała od majętności oraz statusu zmarłego. Dokładniej czy był biedny, ubogi czy też był bogaty, a może wysoko postawionym urzędnikiem, kapłanem, faraonem. Długość procesu balsamowania oraz mumifikacji mogła trwać najdłużej siedemdziesiąt dni zgodnie z ówczesnymi wierzeniami.

Gdy ciało zmarłego Egipcjanina zostało zabalsamowane umieszczano je w sarkofagu. Następnie transportowano je do miejsca spoczynku wiecznego (grobowca). Po dotarciu na miejsce na sarkofag składano dary oraz ofiary. W grobowcu również pozostawiano żywność, ubrania, złoto a także przedmioty codziennego użytku, wierząc że zmarłemu przydadzą się w życiu pozagrobowym. Ponadto sarkofag umieszczano w specjalnej skrzyni, która była dekorowana oraz rzeźbiona ilustracjami z życia codziennego zmarłego. Dodatkowo bogatsi Egipcjanie dodawali łódź, którą nieboszczyk miał pokonać legendarną rzekę.

Mezopotamia

 Archeologia Mezopotamii zaczęła się szybko rozwijać w pierwszej połowie XIX wieku. Ludzkość chciała znaleźć znane z Biblii, wielkie miasta Mezopotamii: Niniwę - stolicę Asyrii i Babilonu - stolicę państwa babilońskiego, miasto, w którym miała się wznosić biblijna wieża Babel. Pierwszymi archeologami w Mezopotamii byli zachodni dyplomaci akredytowani w Mosulu, rozkopujący osadnicze wzgórza (telle), które kryły ruiny dawnych stolic Asyrii.
W 1842 Francuz Paul-Emill Botta, rozpoczął pierwsze systematyczne wykopaliska w Mezopotamii od wzgórza Kujundżyk w Mosulu. W tym samym roku przeniósł się z pracami do Chorsabadu, gdzie odkrył pałac asyryjskiego króla Sargona II (721-703 r. przed Chr.). Odsłonięte tam płaskorzeźby zostały zdemontowane i wysłane do Paryża, gdzie w 1847 otwarto w Luwrze pierwszą na świecie galerię sztuki asyryjskiej. Wkrótce potem (1849-50) ukazała się też publikacja odkryć, zawierająca doskonałe rysunki i plany wykonane przez E.Flandina.

 Drugą wielką postacią, związaną z początkami archeologii Mezopotamii, był Anglik Austen Henry Layard, który w latach 1845-51 prowadził wykopaliska w Nimrud i w Mosulu, na wzgórzach Kujundżyk i Nebi Yunis, leżących w obrębie starożytnej Niniwy. Wykopaliska te zdominowane były poszukiwaniem spektakularnych zabytków, które miały wzbogacić kolekcje starożytności w muzeach wielkich europejskich stolic. Ruiny starożytnych pałaców badano kopiąc tunele wzdłuż ścian, dekorowanych płaskorzeźbionymi reliefami, które demontowano i wywożono. Na mniej efektowne zabytki, a zwłaszcza na ceramikę, nie zwracano wówczas uwagi.

 Odczytanie pisma klinowego przez Henry Creswicke Rawlinsona w roku 1846 miało ważny wpływ na dalszy rozwój badań cywilizacji Dwurzecza.
Pod koniec XIX wieku wykopaliska na południu Mezopotamii - francuskie w Tello (starożytne Girsu) i amerykańskie - w Nippur, przyniosły odkrycie zapomnianego ludu Sumerów.

Autor Wypracowania: Michał Skrent

• http://www.edukator.pl/Historia-archeologii,6793.html
• http://pl.wikipedia.org/wiki/Mumifikacja